Η πρώτη επαφή δέρμα με δέρμα, η πρώτη αγκαλιά και γνωριμία. Όταν μητέρα και παιδί βλέπουν, μυρίζουν και αισθάνονται ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά μετά τη γέννηση, συμβαίνουν πολύ περισσότερα από αυτά που μπορούμε να παρατηρήσουμε εξωτερικά. Από εξελικτική άποψη, αυτή η πρώτη επαφή ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του νεογέννητου, γι’ αυτό και πρέπει να υποστηρίζονται και να προωθούνται οι φυσιολογικές διεργασίες για τη μητέρα και το παιδί όλο και περισσότερο σήμερα.

Επιδράσεις για τη μητέρα:

• Ταχύτερη έξοδος του πλακούντα και των μεμβρανών (στάδιο υστεροτοκίας).
• Λιγότερη αιμορραγία μετά τον τοκετό.
• Μειωμένο επίπεδο των ορμονών του στρες.
• Υποστήριξη της σύνδεσης μαμάς και παιδιού μέσω έκκρισης ωκυτοκίνης.
• Θετική επιρροή στην έναρξη του θηλασμού και παραγωγή γάλατος.

Επιδράσεις στο νεογέννητο:

• Μειωμένα επίπεδα ορμονών στρες.
• Λιγότερο κλάμα.
• Καλύτερη ρύθμιση της θερμοκρασίας σώματος.
• Θετική επιρροή στην έναρξη του θηλασμού: πιο σωστή θέση και τεχνική-οσμή δέρματος-πρωτόγαλα.
• Αυξημένα επίπεδα κατεχολαμινών στο παιδί.

Πρώτη επαφή “skin to skin” και θηλασμός

Οι αρχικές μελέτες υποδεικνύουν ακόμη και θετικές μακροπρόθεσμες επιδράσεις, που πιθανώς επεκτείνονται στην ενήλικη ζωή. Το σίγουρο πάντως σύμφωνα με τις μελέτες είναι ότι αυτή η αδιατάρακτη επαφή επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό θετικά την έναρξη και την περαιτέρω πορεία του θηλασμού.

Tα θετικά αποτελέσματα της αδιατάρακτης επαφής δέρμα με δέρμα ‘’skin to skin’’ την πρώτη ώρα μετά τη γέννηση είναι τόσο μεγάλα που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και η UNICEF το συνιστούν ρητά για την προαγωγή του θηλασμού.

Αυτό που μπορούμε να δούμε περίπου στο 75% των νεογνών μέσα στα πρώτα 60 λεπτά μετά τη γέννηση (κολπικός τοκετός) είναι το breastcrawl. Αυτή η βιολογικά «προγραμματισμένη» διαδικασία οδηγεί το νεογέννητο να τοποθετηθεί και να θηλάσει ανεξάρτητα για πρώτη φορά.

“Breastcrawl”: όταν αποτρέπουμε τα φυσιολογικά αντανακλαστικά του νεογέννητου

Αυτό που είναι επίσης σημαντικό να γνωρίζουμε είναι ότι αυτές οι φυσιολογικές διεργασίες είναι δυστυχώς εύκολο να αποτύχουν. Ο πρόωρος τοκετός, η πρόκληση τοκετού, οι παρεμβάσεις στον τοκετό, ορισμένα παυσίπονα κατά τη γέννα ή η καισαρική τομή μπορούν να μειώσουν τα αντανακλαστικά και τις αντιδράσεις του νεογέννητου, ώστε να μην υπάρχει ή να υπάρχει μόνο εξασθενημένη κίνηση του μωρού προς το στήθος (breastcrawl). Σε αυτήν την περίπτωση τα νεογέννητα χρειάζονται συνήθως περισσότερη υποστήριξη για να φτάσουν στη θηλή και οι μητέρες χρειάζονται καλή καθοδήγηση για να μπορέσουν να βοηθήσουν το παιδί τους.

Ωστόσο, αυτό που πρέπει πάντα να συμβαίνει (αν το επιτρέπει η γενική κατάσταση) είναι η αδιατάρακτη επαφή δέρμα με δέρμα για τουλάχιστον μία ώρα. Αλλά ακόμη και αν αυτό δεν είναι δυνατό για κάποιους λόγους, αυτή η πρώτη επαφή δέρμα με δέρμα θα πρέπει στη συνέχεια να αποκατασταθεί το συντομότερο δυνατό και εάν δεν είναι εφικτό με τη μητέρα, μπορεί φυσικά να γίνει και με τον πατέρα ή άλλον φροντιστή. Το καλό είναι πως δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης για την επαφή δέρμα με δέρμα και το δέσιμο. Έτσι, μπορείτε να επιστρέψετε σε αυτήν την ήσυχη, οικεία κατάσταση ανά πάσα στιγμή. Είτε μετά από μια μέρα, μια εβδομάδα, έναν μήνα ή ακόμα περισσότερο, εάν υπάρχει η αίσθηση ότι αυτή η στιγμή λείπει ή θα βοηθούσε εσάς και το παιδί σας.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μιλούν για τη συνεχιζόμενη επαφή δέρμα με δέρμα μετά τον τοκετό, επειδή αυτή η επαφή προάγει την παραγωγή γάλακτος και τον θηλασμό και δεν έχει κανένα μειονέκτημα για το μωρό. Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ρύθμιση της θερμοκρασίας σώματος και του σακχάρου του αίματος είναι καλύτερα απ’ ότι όταν τα μωρά είναι «ξαπλωμένα μόνα» και πλήρως ντυμένα.

Η ιατρός κ. Κ. Καλοειδά-Παπαϊωάννου, μαιευτήρας-γυναικολόγος στη Θεσσαλονίκη, είναι υποστηρίκτρια της επαφής δέρμα με δέρμα μετά τον τοκετό, αλλά και πιο μετά μέσω του rooming in. Επιδιώκει έναν φυσικό τοκετό και καθοδηγεί κάθε γυναίκα με τον κατάλληλο τρόπο για την επίτευξή των παραπάνω.

, Για πολλούς, τα αντισυλληπτικά χάπια είναι η πιο βολική μέθοδος αντισύλληψης. Ωστόσο, ο φόβος για αύξηση βάρους μπορεί να προκαλεί άγχος πριν από την έναρξή τους  και είναι ένας λόγος για τον οποίο πολλοί άνθρωποι θα σταματήσουν να τα χρησιμοποιούν.

Η αύξηση βάρους είναι μια πραγματικά κοινή ανησυχία για πολλές γυναίκες που επιθυμούν να ξεκινήσουν ορμονικές μορφές αντισύλληψης και οι ιστορίες από άλλες που έχουν πάρει βάρος μπορεί να είναι αρκετές για να τις αποτρέψουν από το να το δοκιμάσετε.

Ωστόσο, τι λένε πραγματικά τα στοιχεία για την ορμονική αντισύλληψη που προκαλεί αύξηση βάρους;

Τι είναι τα αντισυλληπτικά χάπια 

Οι κοινές μέθοδοι αντισύλληψης περιλαμβάνουν :

• Tο αντισυλληπτικό χάπι (επίσης μερικές φορές αποκαλείται απλώς «το χάπι»)
• Τους αντισυλληπτικούς κολπικούς δακτύλιους
• Το ορμονικό σπείραμα ή το σπείραμα χαλκού (σπιράλ)

Τα συνδυασμένα αντισυλληπτικά ονομάζονται έτσι επειδή περιλαμβάνουν τεχνητές μορφές ορμονών, όπως η προγεστερόνη και τα οιστρογόνα. Ορισμένα ορμονικά αντισυλληπτικά, όπως το «μίνι χάπι» και το αντισυλληπτικό σπείραμα που απελευθερώνει ορμόνες, περιέχουν μόνο τεχνητή προγεστερόνη.

Μπορεί να μην λαμβάνετε ορμονική θεραπεία για αντισύλληψη. Τα αντισυλληπτικά χάπια μπορεί να χρησιμοποιηθούν και για θεραπεία της ακμής, καθώς και θεραπεία ή μείωση των συμπτωμάτων των πολυκυστικών ωοθηκών, της ενδομητρίωσης και της βαριάς, ακανόνιστης ή επώδυνης περιόδου.

Τι λένε οι έρευνες για την αύξηση βάρους μετά από λήψη αντισυλληπτικών;

Η αύξηση βάρους κατά τη λήψη των συνδυασμένων αντισυλληπτικών δισκίων είναι ένας διαχρονικά δύσκολος τομέας για έρευνα. Πολλές οργανωμένες μελέτες υψηλής ποιότητας αδυνατούν να δώσουν ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με τα ορμονικά αντισυλληπτικά και τα placebo σκευάσματα, όσον αφορά την αύξηση του βάρους, αφού πολλές γυναίκες σταματούν να παίρνουν σωστά το χάπι μόλις αντιληφθούν κάποια επίδραση στο σώμα τους.

Γενικά, γνωρίζουμε ότι η λήψη της ορμονικής αντισύλληψης συχνά σχετίζεται με αύξηση βάρους, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προκαλείται από τη χρήση της. Συνήθως υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν την αύξηση του σωματικού βάρους, όπως οι διατροφικές συνήθειες ή η κληρονομικότητα.

Τι προκαλεί την αύξηση βάρους μου όταν παίρνω αντισυλληπτικά;

Αν σκεφτούμε απλά οι άνθρωποι παίρνουν βάρος για τους ακόλουθους λόγους:

• Κατακράτηση υγρών
• Αύξηση του μυϊκού ιστού
• Αύξηση του σωματικού λίπους

Θεωρητικά, τα ορμονικά αντισυλληπτικά θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αύξηση του σωματικού βάρους εάν η δράση των ορμονών στο σώμα σας οδηγεί σε κατακράτηση υγρών και αύξηση του σωματικού λίπους. Γνωρίζουμε ότι η τεχνητή προγεστερόνη μπορεί να προκαλέσει κατακράτηση νερού και τα τεχνητά οιστρογόνα έχουν συσχετιστεί με αυξημένο υποδόριο λίπος, ειδικά στους μαστούς, τους γοφούς και τους μηρούς. Ωστόσο, δεν είναι τόσο εύκολο να πούμε αν αυτό είναι αλήθεια, επειδή οι γυναίκες που δεν χρησιμοποιούν ορμονικά αντισυλληπτικά παίρνουν επίσης βάρος καθώς γερνούν.

Φαίνεται εξαιρετικά απίθανο τα ορμονικά αντισυλληπτικά να προκαλούν σημαντική αύξηση βάρους. Εάν υπήρχε ισχυρή επίδραση, θα περιμέναμε να παρατηρηθεί στα αποδεικτικά στοιχεία που δημοσιεύονται.

Η ομορφιά της αντισύλληψης είναι ότι αν δεν σας αρέσει η πρώτη μέθοδος που θα δοκιμάσετε, θα υπάρχουν πάντα άλλες μέθοδοι που μπορεί να σας κάνουν να αισθάνεστε άνετα και που ταιριάζουν στον τρόπο ζωής σας.

_________________

Κωνσταντίνα Καλοειδά, MD

Μαιευτήρας-Γυναικολόγος στη Θεσσαλονίκη

Τσιμισκή 93

(+30) 6970 100 590

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) αποτελούν μέχρι και σήμερα θέμα-ταμπού. Ωστόσο, οι σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις και ασθένειες (ΣΜΝ), είναι πολύ συχνότερες από ό,τι νομίζετε, αφού πάνω από 1 εκατομμύριο ΣΜΝ αποκτώνται κάθε μέρα. Είναι σημαντικό να γνωρίζετε πώς να τα αποφύγετε και ότι μπορούν να θεραπευτούν εύκολα, αρκεί να τα αντιμετωπίσετε εγκαίρως.

Ποια είναι τα πιο κοινά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα;

Χλαμύδια

 Τα χλαμύδια είναι από τα πιο κοινά βακτηριακά ΣΜΝ. Προκαλούνται από μόλυνση με Chlamydia trachomatis. Οι περισσότεροι άνθρωποι με λοίμωξη από χλαμύδια δεν γνωρίζουν ότι έχουν λοίμωξη καθώς συχνά είναι ασυμπτωματικοί. Ωστόσο, όταν εμφανιστούν συμπτώματα, μπορεί να εμφανιστούν με τη μορφή κιτρινωπών/δύσοσμων εκκρίσεων ή πόνου στον τράχηλο, στην κοιλιά ή τους όρχεις.

Τα χλαμύδια μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής με έναν μολυσμένο σύντροφο. Στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να συμβεί πλήρης εκσπερμάτιση για να μεταδοθούν ή να αποκτηθούν χλαμύδια. Μπορεί να μεταδοθούν ακόμη και κατά τη διάρκεια του τοκετού από μια μολυσμένη μητέρα στο νεογέννητο.

Τα χλαμύδια αντιμετωπίζονται εύκολα με μια σειρά αντιβιοτικών – όπως η δοξυκυκλίνη.

Γονόρροια

Η γονόρροια είναι ένα άλλο κοινό ΣΜΝ που προκαλείται από μόλυνση με το βακτήριο Neisseria gonorrhoeae. 1 στους 10 μολυσμένους άνδρες και περίπου 5 στις 10 μολυσμένες γυναίκες δεν εμφανίζουν συμπτώματα γονόρροιας. Ωστόσο, σε αυτούς που το κάνουν, τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν πυκνή πράσινη/κίτρινη έκκριση από το πέος ή τον κόλπο, πόνο κατά την ούρηση και αιμορραγία μεταξύ των περιόδων. Ομοίως με τα χλαμύδια, η γονόρροια εξαπλώνεται μέσω των εκκρίσεων από το πέος και τον κόλπο. Μεταδίδεται εύκολα με απροστάτευτο κολπικό, στοματικό ή πρωκτικό σεξ, καθώς και με κοινή χρήση ακαθάριστων σεξουαλικών παιχνιδιών.

Η γονόρροια μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω του τοκετού σε ένα νεογέννητο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό η λοίμωξη να αντιμετωπιστεί το συντομότερο δυνατόν στην εγκυμοσύνη, καθώς μπορεί να προκαλέσει μόνιμη τύφλωση στα νεογνά εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία.

Η αντιμετώπιση είναι απλή, με μία δόση αντιβιοτικών όπως η κεφτριαξόνη.

Τριχομονάδες

Οι τριχομονάδες είναι ένα ΣΜΝ που προκαλείται από ένα παράσιτο που ονομάζεται Trichomonas vaginalis. Αν και η λοίμωξη είναι πιο συχνή στις γυναίκες, μπορεί και οι άνδρες να νοσήσουν από αυτό. Μια λοίμωξη από τριχομονάδες μερικές φορές μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί καθώς τα συμπτώματά της είναι αρκετά παρόμοια με άλλα ΣΜΝ. Ωστόσο, η τριχομονάδα μπορεί να προκαλέσει περισσότερες εκκρίσεις από το συνηθισμένο με μια δυσάρεστη μυρωδιά «ψαριού». Μπορεί επίσης να προκαλέσει πόνο, πρήξιμο ή φαγούρα γύρω από τον κόλπο ή το κεφάλι του πέους, καθώς και πόνο κατά την ούρηση στους άνδρες.

Η τριχομονάδωση μεταδίδεται με παρόμοιο τρόπο με τα χλαμύδια και τη γονόρροια, αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο να μεταδοθεί στα νεογνά μέσω του τοκετού. Εξακολουθεί να είναι σημαντική η θεραπεία στην εγκυμοσύνη, καθώς εάν μια έγκυος μητέρα μολυνθεί, είναι πιο πιθανό να γεννήσει μωρό με χαμηλό βάρος ή να γεννήσει πρόωρα.

Η τριχομονάδωση αντιμετωπίζεται και πάλι με από του στόματος αντιβιοτικά, όπως η μετρονιδαζόλη.

Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι το πιο κοινό ιογενές ΣΜΝ, που προκαλείται από ορισμένους υποτύπους του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV). Ο HPV αποτελεί μια πολύ κοινή ομάδα ιών, με πάνω από 100 ταυτοποιημένους τύπους.

Οι πιο συνηθισμένοι υποτύποι που ευθύνονται για τα κονδυλώματα είναι οι HPV 6 και HPV11. Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων τείνουν να εμφανίζονται ως ένα ή περισσότερα ανώδυνα εξογκώματα σε χρώμα σάρκας γύρω από τον κόλπο, το πέος ή τον πρωκτό. Έχουν επίσης τη δυνατότητα να εμφανίσουν φαγούρα ή αιμορραγία.

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων διαφέρουν από τα παραπάνω σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, καθώς δεν χρειάζεται να κάνετε διεισδυτική σεξουαλική επαφή ή να έρθετε σε επαφή με σωματικά υγρά για να κολλήσετε – η επαφή δέρμα με δέρμα είναι η οδός μετάδοσης.

Άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα που μπορούν να μεταδοθούν μέσω της επαφής δέρμα με δέρμα περιλαμβάνουν τον έρπητα, το μαλάκιο, τις ηβικές ψείρες, την ψώρα και τη σύφιλη.

Ορισμένα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορεί να εξαφανιστούν αυθόρμητα μέσα σε 6 μήνες, αλλά εάν δεν το κάνουν, μπορούν να αντιμετωπιστούν με μερικούς από τους παρακάτω τρόπους:

• Καυτηριασμός
• Τοπικές κρέμες όπως Aldara
• Μικρή χειρουργική εκτομή

Πώς μπορώ να αποφύγω τα ΣΜΝ;

 Μέθοδοι φραγμού

• Τα πιο κοινά ΣΜΝ μεταδίδονται μέσω της σεξουαλικής επαφής και των σωματικών εκκρίσεων. Ως εκ τούτου, οι μέθοδοι φραγμού είναι πραγματικά αποτελεσματικές στη μείωση της μετάδοσης σεξουαλικών μεταδιδόμενων παθήσεων
• Η πιο κοινή μέθοδος φραγμού είναι η χρήση προφυλακτικού – χρησιμοποιήστε ένα κάθε φορά που κάνετε κολπικό, πρωκτικό ή στοματικό σεξ. Βεβαιωθείτε ότι χρησιμοποιείτε ένα νέο προφυλακτικό κάθε φορά όταν αλλάζετε την περιοχή διείσδυσης
• Σημείωση! Οι μέθοδοι φραγμού δεν θα σας προστατεύσουν πλήρως από ΣΜΝ που μπορούν να μεταδοθούν μέσω της επαφής με το δέρμα, αλλά θα μειώσουν τον κίνδυνο.

Εμβολιασμός

• Ορισμένα ΣΜΝ, όπως η ηπατίτιδα Β, η λοίμωξη από HPV, ο έρπης ή ο HIV είναι ανίατα. Ενώ τα δύο τελευταία δεν υπάρχει διαθέσιμο εμβόλιο, υπάρχουν προγράμματα εμβολιασμού για άτομα που πληρούν τα κριτήρια για Hep B και HPV.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν τη μετάδοση των ΣΜΝ. Ωστόσο, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να κάνετε ασφαλές σεξ, που σημαίνει επίσης να κάνετε τακτικές εξετάσεις. Ωστόσο, εάν είχατε πολλούς νέους συντρόφους ή μια επαφή υψηλού κινδύνου, είναι καλύτερο να μας επισκεφτείτε άμεσα για να σας ενημερώσουμε περαιτέρω.

Συχνές ερωτήσεις 

1. Σημαίνει πως δεν είμαι καθαρή αν έχω κάποιο ΣΜΝ;

Σε καμία περίπτωση. Τα ΣΜΝ είναι πιο κοινά από όσο νομίζετε. Ωστόσο, η καλή πρακτική υγιεινής μειώνει τον κίνδυνο.

2. Είναι αλήθεια πως μόνο οι άνθρωποι που κάνουν πολύ σεξ παθαίνουν ΣΜΝ;

Εφόσον είχατε επαφή χωρίς προστασία, μπορεί να διατρέχετε κίνδυνο – δεν έχει σημασία αν έχετε κάνει σεξ 1 ή 100 φορές.

3. Αν έχω ΣΜΝ σημαίνει πως ο σύντροφός μου με απάτησε;

Όχι μόνο τα περισσότερα ΣΜΝ μπορεί να μη δώσουν συμπτώματα, αλλά ορισμένοι ιοί όπως ο έρπης ή ο HPV μπορεί να μείνουν αδρανείς για χρόνια και δεν μεταδίδονται απαραίτητα σε κάθε σεξουαλική επαφή. Μπορούν να επανενεργοποιηθούν αργότερα και να μεταδοθούν, πράγμα που σημαίνει ότι ένας σύντροφος θα μπορούσε να μεταδώσει ένα παλιό ΣΜΝ κατά τη διάρκεια μιας μονογαμικής σχέσης χωρίς να έχει νέο σεξουαλικό σύντροφο.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να μην διστάζετε να συζητάτε με την γυναικολόγο σας άμεσα και με ειλικρίνεια τα συμπτώματα, ώστε να βρεθεί η κατάλληλη θεραπεία του συντομότερο.

___________________

Κωνσταντίνα Καλοειδά, MD

Μαιευτήρας-Γυναικολόγος στη Θεσσαλονίκη

Τσιμισκή 93

(+30) 6970 100 590

Η ενδομητρίωση είναι μια από τις συχνότερες γυναικολογικές παθήσεις, η οποία συναντάται σε ποσοστό 7-10%. Μπορεί να διαγνωστεί τυχαία, σε μία τυπική γυναικολογική εξέταση, ή μετά από εκδήλωση συμπτωματολογίας. Ωστόσο, είναι αρκετές οι γυναίκες που μπορεί να πάσχουν από αυτήν και να μην το γνωρίζουν, καθώς δεν εκδηλώνουν συμπτώματα για καιρό.

Τι είναι η ενδομητρίωση;

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, το ενδομήτριο είναι ένας ιστός που αποτελεί την λεπτή εσωτερική επένδυση της μήτρας. Κατά την ενδομητρίωση, ο ιστός αυτός αναπτύσσεται σε περιοχές εκτός μήτρας, όπως οι ωοθήκες, οι σάλπιγγες, η ουροδόχος κύστη, ή σπανιότερα ακόμη και στον κόλπο ή στον τράχηλο. Εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες 30-40 ετών με σύντομο εμμηνορυσιακό κύκλο (<25 ημέρες), με την περίοδο συχνά να διαρκεί 7 ή περισσότερες ημέρες. Είναι καλοήθης (δεν αποτελεί καρκίνο), και η δυσκολία στην διάγνωση μπορεί να αφήσει αδιάγνωστη την πάθηση ακόμη και για χρόνια.

Ποια συμπτώματα προκαλεί η ενδομητρίωση;

Τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης ποικίλλουν.  Κάποιες γυναίκες εμφανίζουν ελαφριά και άλλες πιο έντονα συμπτώματα, ωστόσο η σοβαρότητά τους δεν καθορίζει το στάδιο ή τον βαθμό της νόσου. Οι περισσότερες ασθενείς αναφέρουν ως πρώτο σύμπτωμα τον πόνο στην περιοχή της μήτρας, ωστόσο η οξύτητά του δεν είναι δείγμα της έκτασης της πάθησης.

Άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με την ενδομητρίωση είναι τα εξής:

-Έντονη δυσμηνόρροια (πόνος περιόδου)

-Χρόνιος πόνος στην περιοχή της λεκάνης

-Έντονη αιμορραγία και πόνος κατά την ούρηση, κατά τη διάρκεια της περιόδου

-Διαταραχές περιόδου

-Πόνος κατά τη διάρκεια ή μετά την σεξουαλική επαφή

-Μικρή παρουσία αίματος ανάμεσα στις περιόδους

-Γαστρεντερικές ενοχλήσεις (φούσκωμα, διάρροια, δυσκοιλιότητα κατά την περίοδο)

-Υπογονιμότητα

Πώς γίνεται η διάγνωση της ενδομητρίωσης;

Το πρώτο βήμα είναι πάντα το αναλυτικό ιατρικό ιστορικό. Έπειτα, η ιατρός μπορεί να ψηλαφίσει ενδομητριωσικές εστίες, ενώ ένας υπερηχογραφικός έλεγχος φανερώνει την παρουσία κυστών στις προαναφερθείσες περιοχές γύρω από την μήτρα. Παράλληλα, ο βιοχημικός δείκτης CA 125 μπορεί αυξηθεί (χωρίς να συμβαίνει πάντα), ενώ μια μαγνητική τομογραφία μπορεί να δείξει εστίες που σχετίζονται με την πάθηση. Τέλος, η λαπαροσκόπηση (internal link) θα διαγνώσει με πιο σίγουρο τρόπο το μέγεθος και την έκταση της ενδομητρίωσης.

Ποια είναι η κατάλληλη θεραπεία της ενδομητρίωσης;

Δυστυχώς η ίδια η ενδομητρίωση δεν μπορεί να θεραπευτεί, ωστόσο οι γυναίκες που πάσχουν από αυτήν μπορούν να ελέγχουν συστηματικά τα συμπτώματά της με αντίστοιχες θεραπευτικές μεθόδους, η οποία συνήθως εξαρτάται από την ηλικία, την συμπτωματολογία και τον προγραμματισμό για εγκυμοσύνη.

Ενδεικτικές θεραπείες είναι οι εξής:

–Παυσίπονα: ανάλογα με την ένταση του πόνου, οι γυναίκες μπορούν να λάβουν απλά ή πιο δυνατά παυσίπονα (ibuprofen κ.ά)

–Ορμονική θεραπεία: συστήνεται σε γυναίκες με μικρές εστίες, χωρίς έντονους πόνους, που δεν προγραμματίζουν άμεσα εγκυμοσύνη. Ορμόνες (αντισυλληπτικά, προγεστερόνη, γοναδοτροπίνες)  μπορεί να ληφθούν με την μορφή χαπιών ή ενέσιμα.

–Χειρουργική θεραπεία: συνιστάται κυρίως σε γυναίκες με ενδομητρίωση που έχουν έντονους πόνους ή υπογονιμότητα. Γίνεται με τη μέθοδο της λαπαροσκόπησης, γρήγορα και ανώδυνα. Σε περιπτώσεις που έχουν δημιουργηθεί έντονες και πολυάριθμες συμφύσεις, η ιατρός μπορεί να προχωρήσει σε ολική υστερεκτομή, εάν η γυναίκα δεν επιθυμεί εγκυμοσύνη.

Σε κάθε περίπτωση, η ενδομητρίωση είναι πάθηση που μπορεί να ελεγχθεί. Η κα Καλοειδά-Παπαϊωάννου, ειδική μαιευτήρας-γυναικολόγος στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να προτείνει το κατάλληλο θεραπευτικό πρωτόκολλο για κάθε περίπτωση.